Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Η μοναξιά των πετρογέφυρων της Ηπείρου
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Η μοναξιά των πετρογέφυρων της Ηπείρου: της Άρτας το γεφύρι το γεφύρι της Κόνιτσας Καλογερικό ή γεφύρι του Πλακίδα(Ζαγοροχώρια) γεφύρι Ηλιοχωρίου(Ντομπρίνοβο) τη...
Η μοναξιά των πετρογέφυρων της Ηπείρου
 |
| της Άρτας το γεφύρι |
 |
| το γεφύρι της Κόνιτσας |
 |
| Καλογερικό ή γεφύρι του Πλακίδα(Ζαγοροχώρια) |
 |
| γεφύρι Ηλιοχωρίου(Ντομπρίνοβο) |
 |
| της Πλάκας το γέφύρι |
 |
| Γεφύρι Κλειδωνιάς |
 |
| Θεογέφυρο Ζίτσας |
 |
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Κώστας Κρυστάλλης
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Κώστας Κρυστάλλης: Ο Κώστας Κρουστάλλης γεννήθηκε στο Συρράκο της Ηπείρου το 1868 , όπου και έζησε μέχρι τα δώδεκα. Ο πατέρας του, Δημήτρης Κρυ...
Κώστας Κρυστάλλης
Ο Κώστας Κρουστάλλης γεννήθηκε στο Συρράκο της Ηπείρου το 1868, όπου και έζησε μέχρι τα δώδεκα. Ο πατέρας του, Δημήτρης Κρυστάλλης, ήταν έμπορος κτηνοτροφικών προϊόντων του Συράκου, με έδρα τα Ιωάννινα, σε όλη την Ήπειρο. Μητέρα του ήταν η Ιωάννα Ψαλλίδα και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια, ενώ ο ίδιος ήταν πρωτότοκος.[2] Τα στοιχειώδη γράμματα τα μαθαίνει στο μεικτό δημοτικό σχολείο του χωριού του. Το 1880 γράφτηκε στη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων.Την ίδια χρονιά η μητέρα του πεθαίνει.Φοιτά στις τέσσερις τάξεις τουΕλληνικού Σχολείου της Ζωσιμαίας και στην Α΄τάξη του Γυμνασίου, οπότε και έμεινε επανεξεταστέος, στα 1885. Διακόπτει και αυτό σχετίζεται μάλλον με την ασθενική του υγεία.[3]Κατ΄άλλους βιογράφους του, ο πατέρας του τον χρησιμοποίησε υπάλληλο στο μαγαζί του.[4] Το 1887 δημοσίευσε το ποίημα «Αι σκιαί του Άδου», που αναφερόταν σε επεισόδια της Επανάστασης του 1821. Εξαιτίας αυτού διώχθηκε από τις τουρκικές αρχές και κατέφυγε στην Αθήνα (Ιανουάριος 1889), ενώ τα τουρκικά δικαστήρια τον καταδίκασαν ερήμην σε εικοσιπενταετή εξορία στη Βαγδάτη[5]. Στην Αθήνα άλλαξε το οικογενειακό του όνομα σε Κρυστάλλης. Στην Αθήνα εργάστηκε αρχικά στο τυπογραφείο των εκδόσεων «Φέξη» και παράλληλα δημοσίευε ποιήματα. Το 1891 προσλήφθηκε ως συντάκτης στο περιοδικό «Εβδομάς» του Ιωάννη Δαμβέργη, αλλά η συνεργασία του έληξε τον ίδιο χρόνο εξαιτίας διαφωνιών με τη διεύθυνση του περιοδικού. Έπειτα διορίστηκε ως υπάλληλος στους σιδηροδρόμους της Πελοποννήσου. Οι δύσκολες συνθήκες ζωής του είχαν αποτέλεσμα να προσβληθεί από φυματίωση. Μετακόμισε στην Κέρκυρα, ελπίζοντας ότι εκεί θα βελτιωθεί η υγεία του, η οποία όμως επιδεινώθηκε και τελικά πέθανε στις 22 Απριλίου του 1894στην Άρτα, όπου έμενε η αδερφή του.[6]
Έργο
Τα πρώτα του ποιήματα, Αι Σκιαί του Άδου(1887), με το οποίο εξυμνεί τους αγωνιστές του 21' και Ο Καλόγηρος της Κλεισούρας του Μεσολογγίου ( αρχές του1890), είχαν επικόχαρακτήρα, με επίδραση από τον Βαλαωρίτη. Αντιθέτως, με τις δύο ποιητικές συλλογές του που δημοσιεύτηκαν τα επόμενα χρόνια, εντάχθηκε στο πνευματικό κλίμα της Νέας Αθηναϊκής σχολής: επίδραση από το δημοτικό τραγούδι, λαογραφική θεματολογία. Η πρώτη του συλλογή, Αγροτικά ( Μάιος του 1891), πήρε έπαινο στο Δεύτερο Φιλαδέλφειο Ποιητικό Διαγωνισμό αφού το βραβείο το κέρδισε το πεζογράφημα του Κωστή Παλαμά <<Τα Μάτια της Ψυχής μου>>. Η δεύτερη και τελευταία συλλογή του, Ο τραγουδιστής του χωριού και της στάνης (1893), διακρίθηκε παίρνοντας καί αυτό έπαινο επίσης στον φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό. ενώ το βραβείο το κέρδισε το ποίημα του Γεωργίου Στρατήγη <<Έρως καί Ψυχή>>.Το πεζογραφικό του έργο (συγκεντρωμένο στον τόμο Πεζογραφήματα), συμβαδίζει με το κλίμα της πεζογραφίας της γενιάς του 1880: δημοτική γλώσσα,ηθογραφία, καλλιέργεια του διηγήματος.
Το λαογραφικό του έργο
Ασχολήθηκε επίσης με τη συλλογή ιστορικού και λαογραφικού υλικού:ήθη και έθιμα, δημοτικά τραγούδια, παραδόσεις. Το πρώτο του πεζογράφημα ήταν το <<Vie De Montage>> πού το εξέδωσε στο Παρίσι το 1895 με το οποίο σατυρίζει τα ελληνικά πολιτικά έθιμα ενώ έδινε και σκηνές από την ληστοκρατία στην Ελλάδα.Η ενασχόλησή του αυτή αποτυπώνεται σε άρθρα του, όπως στους Γ'και Δ΄τόμους τουἘγκυκλοπαιδικού Λεξικού των Μπαρτ και Χίρστ (1892 και 1893), όπου δημοσίευσε πενήντα οχτώ ηπειρωτικά άρθρα. Επίσης σε αφηγηματικά πεζογραφήματά του, διηγήματα, όπως Ο Γάμος της στάνης όπου περιγράφει τα γαμήλια έθιμα στα τσελιγγάτα Ηπειρωτικής περιοχής με παράθεση σχετικών τραγουδιών, ή το διήγημά του Το πανηγύρι της Καστρίτσας, το οποίο περιέχει εκτενείς ενδυματολογικές πληροφορίες[7] ή πάλι, με πιο ειδικές εργασίες του, όπως, Οι Βλάχοι της Πίνδου, Γραμμενοχώρια, Τρεις Δρακολίμναι επί των κορυφών της Πίνδου. Ενώ και στις Σημειώσεις του νεανικού ποιήματός του Ἀι σκιαί του Άδου και στις επιστολές του προς φιλικά του πρόσωπα.[8]
Οι επιδράσεις που έχει δεχθεί
Οι επιδράσεις που έχει δεχθεί είναι από το Δημοτικό τραγούδι, έργα κλασικών ποιητών ὀπως του Ομήρου, τον Ερωτόκριτο, συγχρόνους του, όπως τον Βαλαωρίτη, τον Ζαλοκώστα, τον Βηλαρά, τους ρομαντικούς της Αθηναϊκής Σχολής , όπως του Αχιλλέα Παράσχου[9]
Κριτική
Την εποχή που όλοι εκθείαζαν τα τραγούδια του, ο Ξενόπουλος είχε ήδη διαγνώσει και επισημάνει τη μεγάλη σημασία του πεζογραφικού έργου του «ποιητή του βουνού και της στάνης». Ο Κρυστάλλης δεν είναι μόνον ο πρώτος που έγραψε στη δημοτική, ενώ ακόμα όλοι οι άλλοι αλληθώριζαν προς την καθαρεύουσα, παραπαίοντας ανάμεσα στις δύο γλώσσες. Μέσα στα ελάχιστα χρόνια που έζησε, πρόλαβε να μας δώσει κάποια δείγματα γραφής που φανερώνουν τον γεννημένο πεζογράφο. Στα διηγήματα του ο Κρυστάλλης είναι πληθωρικός, βιάζεται να τα πει όλα, σαν να προαισθάνεται πως δεν υπάρχει γι' αυτόν πίστωση χρόνου - η τόσο απαραίτητη για τη δουλειά ενός πεζογράφου. Η ζωντάνια του στις περιγραφές της φύσης ξαφνιάζει. Οι διάλογοι του έχουν την απλότητα και τη σοφία του λαϊκού λόγου. Κι ήταν ακόμα μόνο 26 χρονών. Ένα παιδί!
Η ποίηση του Κρυστάλλη επικρίθηκε από πολλούς (όπως ο Γιάννης Αποστολάκης), οι οποίοι την θεώρησαν νεκρή ή δουλική μίμηση του δημοτικού τραγουδιού, σχοινοτενείς και αδιάφορες περιγραφές. Ο Παλαμάς είχε διαφορετική γνώμη: «[Στα ποιήματα του Κρυστάλλη] πλέκουν στίχοι της δημώδους ποιήσεως και στίχοι δημώδεις του ποιητή· δύσκολα ξεχωρίζουνται αυτοί από εκείνους·κατά τρόπον τοιούτον ο ποιητής συχνά συναρμόζει τα άσματα του, όμοια προς ανθοδέσμες των οποίων τα άνθη και τα φύλλα, στίχοι του λαού και στίχοι κατά τον λαόν, στενώς αναμιγνύονται, ώστε να απαρτίζουν μακρόθεν ένα αδιαχώριστον σύνολον».[10] Ο Παλαμάς είχε γράψει και ένα ομότιτλο ποίημα για τον Κρυστάλλη[11]
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Χριστόφορος Μηλιώνης
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Χριστόφορος Μηλιώνης: Τόπος Γέννησης: Πωγώνι - Περιστέρι Έτος Γέννησης: 1932 Λογοτεχνικές Κατηγορίες: Πεζογραφία Δοκίμιο Βιογραφικό Σημείωμα ΧΡΙΣΤΟΦΟ...
Χριστόφορος Μηλιώνης
 | ||||||
| ||||||
| Βιογραφικό Σημείωμα ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΜΗΛΙΩΝΗΣ (1932) Ο Χριστόφορος Μηλιώνης γεννήθηκε στο Περιστέρι της επαρχίας Πωγωνίου των Ιωαννίνων, γιος δασκάλου. Στη γενέτειρά του τέλειωσε το δημοτικό σχολείο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής το χωριό του κάηκε από τους γερμανούς. Η οικογένειά του αναγκάστηκε να μετακινηθεί και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, κι έτσι ο Μηλιώνης φοίτησε στο γυμνάσιο της Πωγωνιανής (1942-1947) και στη Ζωσιμαία Σχολή (1947-1950). Σπούδασε στο τμήμα κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1950-1955) και από το 1957 ως το 1959 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία με το βαθμό του Βοηθητικού Γραφέα στην Τρίπολη και τα Γιάννενα. Εργάστηκε ως καθηγητής αρχικά σε διάφορα σχολεία της Ηπείρου και στη συνέχεια στο Γυμνάσιο Αμμοχώστου στην Κύπρο (1960-1964), ενώ από το 1977 ως το 1980 υπήρξε γυμνασιάρχης σε σχολεία των νομών Αγρινίου, Βοιωτίας, Σαλαμίνας και Αττικής. Διετέλεσε επίσης Σχολικός Σύμβουλος Δυτικής Αττικής. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων. Παντρεύτηκε την καθηγήτρια στο τμήμα Γαλλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Τατιάνα Τσαλίκη με την οποία απέκτησε μια κόρη. Πήρε μέρος στην έκδοση των περιοδικών Ενδοχώρα και Δοκιμασία των Ιωαννίνων και συνεργάστηκε με περιοδικά όπως τα Η λέξη, Αντί, Νέα Πορεία, Κυπριακά Χρονικά, Το δέντρο, Χάρτης, Γράμματα και τέχνες, καθώς επίσης με τη Φιλολογική Καθημερινή που επιμελήθηκε ο Αλέξανδρος Κοτζιάς. Ασχολήθηκε επίσης με μεταφράσεις από τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, ενώ υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας για τους μαθητές του Γυμνασίου και Λυκείου. Τιμήθηκε με το πρώτο κρατικό βραβείο διηγήματος (1986 για τη συλλογή Καλαμάς και Αχέροντας) και διετέλεσε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Διοικητικού Συμβουλίου της. Έργα του μεταφράστηκαν στα ρωσικά, τα γερμανικά, τα ιταλικά, τα γαλλικά, τα ουγγρικά και τα ολλανδικά. Σήμερα ζει στην Αθήνα. Ο Χριστόφορος Μηλιώνης ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1954 με τη δημοσίευση του διηγήματός του Το δίκανο στο περιοδικό Ηπειρωτική Εστία και το 1961 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων Παραφωνία. Ο αφηγηματικός λόγος του συνδυάζει στοιχεία της παραδοσιακής και νεωτερικής γραφής, ενώ θεματολογικά κινείται σταθερά γύρω από τον ίδιο άξονα, αποτέλεσμα δημιουργικού συγκερασμού βιωματικών και αυτοβιογραφικών στοιχείων του συγγραφέα με στοιχεία του πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού του. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Χριστόφορου Μηλιώνη βλ. χ.σ., «Μηλιώνης Χριστόφορος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό6. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1987 και Τσακνιάς Σπύρος, «Χριστόφορος Μηλιώνης», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ’67Ε΄, σ.254-278. Αθήνα, Σοκόλης, 19 | ||||||
| Ενδεικτική Βιβλιογραφία • Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Χριστόφορος Μηλιώνης», Έλληνες μεταπολεμικοί πεζογράφοι · Ένας κριτικός οδηγός, σ.146-147. Αθήνα, Πατάκης, 1995. • Μουλλάς Παναγιώτης, Κριτική για την Παραφωνία, Κριτική17-18 (Θεσσαλονίκη), ετ.Γ΄, 9-12/1961, σ.211-212. • Παγανός Γ.Δ., «Πορεία προς το μυθιστόρημα», Διαβάζω45, 8/1981, σ.58-60 (τώρα και στον τόμο Αναζητήσεις στη σύγχρονη πεζογραφία. Αθήνα, Καστανιώτης, 1984). • Παγανός Γ.Δ., Κριτική για το Αγριοκεραύνια, Διαβάζω2, 3-4/1976, σ.61-62. • Παγανός Γ.Δ., Τρεις μεταπολεμικοί πεζογράφοι• Χριστόφορος Μηλιώνης – Νίκος Μπακόλας – Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλος. Αθήνα, Νεφέλη, 1998. • Παπαγεωργίου Χρίστος, «Μνήμες καθρέφτης μιας αβέβαιης δεκαετίας», Διαβάζω138, 26/2/1986, σ.60-61. • Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., Κριτική για τη Δυτική συνοικία, Το Δέντρο20, 4/1981, σ.248-249 (τώρα και στον τόμο Παρακείμενα. Αθήνα, Κέδρος, 1983). • Σταυροπούλου Έρη, «Χειριστής ανελκυστήρος», Διαβάζω330, 2/3/1994, σ.23-25. • Τσακνιάς Σπύρος, «Χριστόφορος Μηλιώνης», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ’67Ε΄, σ.254-278. Αθήνα, Σοκόλης, 1988. • χ.σ, «Μηλιώνης Χριστόφορος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό6. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1987. Αφιερώματα περιοδικών - Συνεντεύξεις • Ελίτροχος7, Φθινόπωρο 1995, σ.87-142. • «Ο Χριστόφορος Μηλιώνης μιλάει στον Δημήτρη Πλάκα», Διαβάζω186, 1η/3/1988, σ.64-67. | ||||||
| Εργογραφία (πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Διηγήματα • Παραφωνία. Γιάννενα, Ενδοχώρα, 1961. • Το πουκάμισο του Κενταύρου. Αθήνα, 1971. • Το πουκάμισο του Κενταύρου και άλλα διηγήματα. Αθήνα, Θεμέλιο, 1982 (επανέκδοση των Παραφωνία και Το πουκάμισο του Κενταύρου σ’ ένα τόμο). • Τα διηγήματα της Δοκιμασίας. Αθήνα, Κέδρος, 1978. • Καλαμάς και Αχέροντας. Αθήνα, Στιγμή, 1985. • Χειριστής ανελκυστήρος. Αθήνα, Κέδρος, 1993. • Το μικρό είναι όμορφο. Αθήνα, Κέδρος, 1997. ΙΙ.Νουβέλες • Ακροκεραύνια. Αθήνα, Κέδρος, 1976. ΙΙΙ.Μυθιστορήματα • Δυτική Συνοικία. Αθήνα, Κέδρος, 1980. • Ο Σιλβέστρος. Αθήνα, Κέδρος, 1987. ΙV. Δοκίμια • Υποθέσεις. Αθήνα, Καστανιώτης, 1983. • Με το νήμα της Αριάδνης· Μεταπολεμική πεζογραφία· Ερμηνεία κειμένων. Αθήνα, Σοκόλης, 1991. • Σημαδιακός και αταίριαστος. Αθήνα, Νεφέλη, 1994. | ||||||
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Δημήτρης Χατζής
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Δημήτρης Χατζής: Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το Νοέμβριο του 1913 . Ο πατέρας του Γεώργιος Χατζής, ήταν διηγηματογράφος, λόγιος και παλαμικός ποιητής, ...
Δημήτρης Χατζής
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το Νοέμβριο του 1913. Ο πατέρας του Γεώργιος Χατζής, ήταν διηγηματογράφος, λόγιος και παλαμικόςποιητής, γνωστός με το ψευδώνυμο Πελλερέν. Ήταν επίσης εκδότης της εφημερίδας «Ήπειρος».
Ο Δημήτρης Χατζής παρακολούθησε εγκύκλια μαθήματα στην Ιόνιο Σχολή της Αθήνας μαζί με τον αδερφό του Άγγελο, τα οποία όμως διέκοψε μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του το 1930 και επέστρεψε στην γενέτειρά του. Εκεί ανέλαβε τη συνέχιση της έκδοσης της εφημερίδας και τη συντήρηση της οικογενείας του. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στη Ζωσιμαία Σχολή και γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Τις σπουδές του δεν τις ολοκλήρωσε ποτέ λόγω οικονομικών δυσχερειών.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Το 1936 συνελήφθη από την Δικτατορία της 4ης Αυγούστου και μετά από βασανιστήρια εξορίστηκε στη Φολέγανδρο. Λίγους μήνες αργότερα αφήνεται ελεύθερος και εγκαθίσταται στην Αθήνα. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 κατετάγη αλλά δεν στάλθηκε στο μέτωπο.
Την περίοδο της Κατοχής συμμετείχε στη λειτουργία του παράνομου τυπογραφείου του ΕΑΜ στην Καλλιθέα αρθρογραφώντας και διορθώνοντας άρθρα σε εφημερίδες όπως η «Ελεύθερη Ελλάδα» και ο «Απελευθερωτής». Αρθρογραφούσε ακόμη στον επίσης παράνομο Ριζοσπαστη. Εργάστηκε επίσης στο τυπογραφείο του βουνού.
Το 1947 επιστρατεύτηκε στα Ιωάννινα, ενώ το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς εξορίζεται στην Ικαρία. Το Μάρτιο του επόμενου έτους εντάχτηκε στο Δημοκρατικό Στρατό της Ελλάδαςδημοσιεύοντας ανταποκρίσεις και διηγήματα στα έντυπά του. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους έμαθε την καταδίκη του αδερφού του Άγγελου από το Έκτακτο Στρατοδικείο και την εκτέλεσή του.
Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού το Έκτακτο Στρατοδικείο τον καταδικάζει δις εις θάνατον για λιποταξία και έτσι αναγκάζεται να καταφύγει στο εξωτερικό. Πρώτοι του σταθμοί ήταν η Ουγγαρία και η Ρουμανία. Στη Βουδαπέστη σπούδασε βυζαντινή και μεταβυζαντινή ιστορία και λογοτεχνία, ενώ αρθρογραφούσε και στην εφημερίδα του κομμουνιστικού κόμματος.
Ο βυζαντινολόγος Ιούλιος Μοράβσικ τον βοηθά να κερδίσει υποτροφία για την Ακαδημία Επιστημών του Ανατολικού Βερολίνου, όπου εργάζεται σαν ερευνητής. Το 1962 ολοκληρώνει στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου τη διατριβή του με θέμα «Μονωδίες για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους». Το ίδιο έτος επιστρέφει στη Βουδαπέστη, όπου διορίζεται βοηθός στην έδρα της Βυζαντινής Φιλολογίας, ενώ ιδρύει και το Νεοελληνικό Ινστιτούτο. Παράλληλα επιμελείται την έκδοση έργων νεοελληνικής λογοτεχνίας στην ουγγρική γλώσσα.
Μετά τα γεγονότα του Μάη του '68 επιθυμεί να εγκατασταθεί στο Παρίσι. Η αστυνομία όμως τον πιέζει να ζητήσει πολιτικό άσυλο, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στη Βουδαπέστη. Αρνείται ωστόσο να λάβει την ουγγρική υπηκοότητα παρά τις προτάσεις που του έγιναν, παραμένοντας άπατρις.
Μετά την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών επιστρέφει το Νοέμβριο του 1974 στην Ελλάδα. Αναγκάζεται όμως να εγκαταλείψει ξανά τη χώρα λόγω της μη νομοθετικής ρύθμισης σχετικά με την καταδίκη του. Τον Ιούνιο του επόμενου έτους του δίνεται χάρη και επιστρέφει οριστικά στην πατρίδα του.
Το ακαδημαϊκό έτος 1975-1976 προσκαλείται να διδάξει νεοελληνικό πολιτισμό και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Η μη επικύρωση του διορισμού του λόγω των μη εκπληρωμένων στρατιωτικών του υποχρεώσεων έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή των μαθημάτων αλλά και διαδηλώσεις των φοιτητών.
Από το 1975 δίνει πλήθος διαλέξεων και συμμετέχει σε συζητήσεις. Από το 1980 μέχρι το θάνατό του εκδίδει το περιοδικό "το Πρίσμα"
Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο με την αρχαιολόγο Καίτη Αργυροκαστρίτου και απέκτησαν μία κόρη, την Αγγελίνα.
Το Μάρτιο του 1981 αρρωσταίνει από καρκίνο των βρόγχων και πεθαίνει το 4 μήνες αργότερα στις 20 Ιουλίου του 1981 σε σπίτι φίλων του στη Σαρωνίδα.
Εργογραφία
Ο Δημήτρης Χατζής πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1946 με το μυθιστόρημα «Φωτιά». Το 1952 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων «Το τέλος μιας μικρής πόλης», βιβλίο το οποίο θεωρείται το σημαντικότερο έργο του. Τα διηγήματα αυτά κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα το 1963, και ενώ ο Χατζής βρισκόταν ακόμη εξόριστος.
Ασχολήθηκε επίσης με το δοκίμιο.
Τα έργα του που έχουν εκδοθεί είναι με χρονολογική σειρά τα εξής:
- Φωτιά, μυθιστόρημα εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα, 1946.
- Το τέλος της μικρής μας πόλης, διηγήματα, εκδοτικό Νέας Ελλάδας, Ρουμανία, 1953, εκδόσεις «Επιθεώρηση Τέχνης», Αθήνα, 1963 (τελική μορφή), εκδόσεις Κείμενα, Αθήνα,1981 και εκδόσεις Το Ροδακιό, Αθήνα, 1999.
- Θητεία (αγωνιστικά κείμενα 1940-1950), διηγήματα, εκδόσεις Κείμενα, 1979.
- Ανυπεράσπιστοι, διηγήματα, εκδόσεις Θεμέλιο, 1966.
- Το Διπλό Βιβλίο, μυθιστόρημα, εκδόσεις Εξάντας, 1976 και Κείμενα, 1977 (αναθεωρημένη έκδοση).
- Σπουδές, διηγήματα ξανατυπωμένα και άλλα, εκδόσεις Κείμενα, 1976.
- Το πρόσωπο του Νέου Ελληνισμού, διαλέξεις και δοκίμια, εκδόσεις Το Ροδακιό, 2005, ISBN 9607360710
Πηγές
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ: Ιστορικό Το 1986 ιδρύθηκε το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών με σκοπό τη δημιουργία πολιτισμικού περιβάλλοντος απαραίτητου γι...
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ
Ιστορικό
ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΛΗ
1. ΓΚΟΓΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΟΣ)
2. ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ)
3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ
4. ΜΑΜΑΛΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
5. ΨΗΜΕΝΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
6. ΜΑΓΓΙΝΗ ΓΚΟΛΦΩ
7. ΤΖΟΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
8. ΜΑΡΝΕΛΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ
9. ΝΤΟΒΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
10. ΜΗΤΣΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
11. ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΜΕΛΗ
1. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ (ΑΝΑΠΛΗΡ. ΠΡΟΕΔΡΟΥ)
2. ΓΙΩΤΙΤΣΑΣ ΘΩΜΑΣ (ΑΝΑΠΛΗΡ.ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ)
3. ΤΣΟΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
4. ΝΤΑΝΙΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
5. ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
6. ΗΓΟΥΜΕΝΙΔΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ
7. ΣΙΜΟΥ-ΣΚΑΠΙΝΑΚΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
8. ΜΠΕΓΚΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
9. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ΕΛΕΝΗ
10. ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ-ΒΑΦΕΑ ΠΑΡΘΕΝΑ
11. ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Το 1986 ιδρύθηκε το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών με σκοπό τη δημιουργία πολιτισμικού περιβάλλοντος απαραίτητου για την ανάδειξη του τοπικού πολιτισμού και των εκπροσώπων του αλλά και όσων επιθυμούν να εκφραστούν δημιουργικά στο χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών.
Με την ανακαίνιση του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου το Εικαστικό Εργαστήρι βρήκε φωτεινούς και άνετους χώρους για έμπνευση και γνώση και κατόρθωσε να διευρύνει τις δραστηριότητες του ανοίγοντας Τμήματα Σχεδίου, Γλυπτικής και Ψηφιδωτού.
Μέσα στο 1994 δύο ακόμη παραδοσιακά κτήρια: το Αρχοντικό Πυρσινέλλα, στην καρδιά της πόλης, και το Παλαιό Δημαρχείο, στις παρυφές της κεντρικής πλατείας, παραδόθηκαν το ένα σε πολυπολιτιστικές δραστηριότητες, το άλλο στους δασκάλους και μαθητές του Δημοτικού Ωδείου, το παλαιότερο και πολυπληθέστερο τμήμα του Π.Κ.Δ.Ι.
Η Φιλαρμονική και το Χορευτικό Λαογραφικό Τμήμα του Π.Κ. απέκτησαν τους δικούς τους χώρους στο συντηρημένο βοηθητικό κτήριο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου.
Ο Μεντρεσές (Ιεροδιδασκαλείο) του Βελή πασά επισκευάστηκε και φιλοξενεί έκτοτε τις μνήμες της Εθνικής Αντίστασης.
Το τέλος του 1993 σημειώθηκε ένα μεγάλο γεγονός: η αποπεράτωση της Αίθουσας "Β. Πυρσινέλλας" του κτηρίου του Π.Κ.: Με υψηλές προδιαγραφές, εξαιρετική ακουστική, φωτεινούς και άνετους χώρους, κοσμείται από μεγαλόπρεπα χάλκινα γλυπτά του Ηπειρώτη καλλιτέχνη Κυριάκου Ρόκου. Αίθουσα κυρίως συνεδρίων και συναυλιών, δέχεται με μεγάλη ευκολία, πολλές και ποικίλες εκδηλώσεις.
Τέλος το 1993 ξεκίνησαν οι εργασίες αναστήλωσης των Στρατιωτικών Μαγειρείων και διαμόρφωσης τους σε χώρο στέγασης της Σχολής Σύγχρονου και Κλασικού χορού, η οποία λειτούργησε τότε για πρώτη φορά γνωρίζοντας μέχρι σήμερα μεγάλη απήχηση και επιτυχία.
Με την ανακαίνιση του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου το Εικαστικό Εργαστήρι βρήκε φωτεινούς και άνετους χώρους για έμπνευση και γνώση και κατόρθωσε να διευρύνει τις δραστηριότητες του ανοίγοντας Τμήματα Σχεδίου, Γλυπτικής και Ψηφιδωτού.
Μέσα στο 1994 δύο ακόμη παραδοσιακά κτήρια: το Αρχοντικό Πυρσινέλλα, στην καρδιά της πόλης, και το Παλαιό Δημαρχείο, στις παρυφές της κεντρικής πλατείας, παραδόθηκαν το ένα σε πολυπολιτιστικές δραστηριότητες, το άλλο στους δασκάλους και μαθητές του Δημοτικού Ωδείου, το παλαιότερο και πολυπληθέστερο τμήμα του Π.Κ.Δ.Ι.
Η Φιλαρμονική και το Χορευτικό Λαογραφικό Τμήμα του Π.Κ. απέκτησαν τους δικούς τους χώρους στο συντηρημένο βοηθητικό κτήριο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου.
Ο Μεντρεσές (Ιεροδιδασκαλείο) του Βελή πασά επισκευάστηκε και φιλοξενεί έκτοτε τις μνήμες της Εθνικής Αντίστασης.
Το τέλος του 1993 σημειώθηκε ένα μεγάλο γεγονός: η αποπεράτωση της Αίθουσας "Β. Πυρσινέλλας" του κτηρίου του Π.Κ.: Με υψηλές προδιαγραφές, εξαιρετική ακουστική, φωτεινούς και άνετους χώρους, κοσμείται από μεγαλόπρεπα χάλκινα γλυπτά του Ηπειρώτη καλλιτέχνη Κυριάκου Ρόκου. Αίθουσα κυρίως συνεδρίων και συναυλιών, δέχεται με μεγάλη ευκολία, πολλές και ποικίλες εκδηλώσεις.
Τέλος το 1993 ξεκίνησαν οι εργασίες αναστήλωσης των Στρατιωτικών Μαγειρείων και διαμόρφωσης τους σε χώρο στέγασης της Σχολής Σύγχρονου και Κλασικού χορού, η οποία λειτούργησε τότε για πρώτη φορά γνωρίζοντας μέχρι σήμερα μεγάλη απήχηση και επιτυχία.
Η Κοινωφελής Επιχείρηση με την επωνυμία «Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού, Περιβάλλοντος, Νεολαίας και Άθλησης Δήμου Ιωαννιτών» προέκυψε από τη συνένωση ολόκληρου ή ενός μέρους των ακόλουθων Κοινωφελών Επιχειρήσεων :
Το νέο νομικό πρόσωπο καλείται να συνεχίσει το έργο των ανωτέρω Κοινωφελών Επιχειρήσεων. Ειδικότερα, μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων που αποτυπώνονται στον Δημοτικό και Κοινοτικό Κώδικα, καλείται να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των πολιτών του νέου διευρυμένου Δήμου Ιωαννιτών, προάγοντας των πολιτισμό, καλλιεργώντας διάφορες ικανότητες κυρίως των νέων, απασχολώντας δημιουργικά τα μικρά παιδιά κατά τον ελεύθερο χρόνο τους κλπ.
Οι σκοποί της νέας επιχείρησης επιγραμματικά είναι η οργάνωση λειτουργιών και δραστηριοτήτων που έχουν σχέση με τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, το περιβάλλον, τη νεολαία καθώς και την εκπόνηση και εφαρμογή προγραμμάτων έρευνας και τεχνολογίας για την ανάπτυξη της περιοχής .
Οι σκοποί της νέας επιχείρησης επιγραμματικά είναι η οργάνωση λειτουργιών και δραστηριοτήτων που έχουν σχέση με τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, το περιβάλλον, τη νεολαία καθώς και την εκπόνηση και εφαρμογή προγραμμάτων έρευνας και τεχνολογίας για την ανάπτυξη της περιοχής .
Στη συνέχεια παρατίθενται οι δράσεις που αναπτύσσει η επιχείρηση:
Η Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού, Περιβάλλοντος, Νεολαίας και Άθλησης Δήμου Ιωαννιτων είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και διοικείται από εντεκαμελές Δοικητικό Συμβούλιο με θητεία που ακολουθεί τη θητεία του Δημοτικού Συμβουλίου.
ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΛΗ
1. ΓΚΟΓΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΟΣ)
2. ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ)
3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ
4. ΜΑΜΑΛΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
5. ΨΗΜΕΝΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
6. ΜΑΓΓΙΝΗ ΓΚΟΛΦΩ
7. ΤΖΟΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
8. ΜΑΡΝΕΛΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ
9. ΝΤΟΒΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
10. ΜΗΤΣΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
11. ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΜΕΛΗ
1. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ (ΑΝΑΠΛΗΡ. ΠΡΟΕΔΡΟΥ)
2. ΓΙΩΤΙΤΣΑΣ ΘΩΜΑΣ (ΑΝΑΠΛΗΡ.ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ)
3. ΤΣΟΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
4. ΝΤΑΝΙΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
5. ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
6. ΗΓΟΥΜΕΝΙΔΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ
7. ΣΙΜΟΥ-ΣΚΑΠΙΝΑΚΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
8. ΜΠΕΓΚΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
9. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ΕΛΕΝΗ
10. ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ-ΒΑΦΕΑ ΠΑΡΘΕΝΑ
11. ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύ...
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύ...: Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Εικόνες από το αρχαιολογικό μουσείο Ιωαννίνων :
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύ...
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύ...: Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Ηπειρώτες ευεργέτες βίντεο : Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματ...
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύ...
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύ...: Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΕΡΙΝΩΝ ΟΜΟΙΩΜΑΤΩΝ Π. ΒΡΕΛΛΗ
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Ηπειρώτες ευεργέτες βίντεο
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Ηπειρώτες ευεργέτες βίντεο: Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)