Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΕΣ: Βασίλης Καζάκος βιογραφικό σημείωμα 1945 Γεννήθηκε στα Γιάννενα Απεβίωσε στις 4 Αυγούστου 2006 Σπουδές Παράλληλα με τις Γυμνασιακές Σπ...
Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014
ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΕΣ
βιογραφικό σημείωμα
1945 Γεννήθηκε στα Γιάννενα
Απεβίωσε στις 4 Αυγούστου 2006
Σπουδές
- Παράλληλα με τις Γυμνασιακές Σπουδές στη Ζωσιμαία Σχολή τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής τα πήρε κοντά στον πατέρα του Γιώργο Καζάκο
- 1965 : Προκαταρκτικό Εργαστήριο της ΑΣΚΤ με δάσκαλο τον Νίκο Νικολάου
- 1966-1971 : Εργαστήριο Χαρακτικής της ΑΣΚΤ με δάσκαλο τον Κώστα Γραμματόπουλο (έπαινος: Γυμνό - Χαλκογραφία, έπαινος: Σύνθεση - Έγχρωμη Ξυλογραφία)
- 1969-1971 : Φροντιστήριο Σκηνογραφίας με δάσκαλο τον Βασίλη Βασιλειάδη
- από το 1977 Διδάσκει στην ΑΣΚΤ ως Βοηθός, Επιμελητής, Λέκτορας
- 1992 : Εκλέγεται Επίκουρος Καθηγητής στην ΑΣΚΤ
- 1999 : Εκλέγεται Αναπληρωτής Καθηγητής στην ΑΣΚΤ
ο Βασίλης Καζάκος
- 1974 : Γκαλερί Σύγχρονη Χαρακτική, Αθήνα
- 1990 : Γκαλερί Αργώ (Αθήνα)
- 1991 : Αίθουσα Τέχνης (Ναύπλιο)
- 1991 : Γκαλερί Έκφραση (Θεσσαλονίκη)
- 1992 : “Ηπειρώτικα ‘92”, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννίνων (Γιάννενα)
- 1992 : Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βόλος
- 1998 : Ρέθυμνο, Κρήτη
- 1998 : Γκαλερί Έκφραση, Γλυφάδα
- 1998 : “Η Ελιά” (Ζωγραφική), Παγκόσμιο Συνέδριο Γευσιγνωσίας, Ηράκλειο
- 2000 : Ατομική Πνευματικό κέντρο Δήμου Πρέβεζας
- 2001 : Ατομική “Gallery ADAM” (με θέμα Ελιά και λάδι)
- 2001 : Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννίνων
- 2001-2002 : Ατομική Gallery Αμυμώνη, Ιωάννινα
- 1969 : Γκαλερί Hilton, Αθήνα
- 1970 : Αίθουσα Τέχνης, Θεσσαλονίκη
- 1971 : Γκαλερί Σταυρακάκη, Ηράκλειο, Κρήτη
- 1975 : “Ηπειρωτικά ‘75”, Ιωάννινα
“Πανελλήνια ‘75”, Ζάππειο, Αθήνα - 1976 : Γκαλερί Σύγχρονη Χαρακτική, Αθήνα Ηπειρωτικά, Γιάννενα
Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Αθήνα - 1977 : “Ηπειρωτικά ‘77”, Γιάννενα
- 1982 : Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Αθήνα
“Ηπειρωτικά ‘82”, Γιάννενα - 1983 : Εθνική Πινακοθήκη, Ρόδος “Νικοπόλεια ‘83”, Πρέβεζα
- 1985 : “Αφιέρωμα στην ΑΣΚΤ”, Κέντρο Τεχνών Άποψη, Αθήνα
“Σύγχρονη Ελληνική Χαρακτική”, Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων - 1987 : Ένωση Ελλήνων Χαρακτών, Κολέγιο Αθηνών
Αίθουσα Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών, Γιάννενα - 1988 : Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Γουλανδρή, Άνδρος
Ένωση Ελλήνων Χαρακτών, Δημοτικό Θέατρο Βόλου
Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αγρινίου - 1985 : “Αφιέρωμα στην ΑΣΚΤ”, Κέντρο Τεχνών Άποψη, Αθήνα
“Σύγχρονη Ελληνική Χαρακτική”, Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων - 1987 : Ένωση Ελλήνων Χαρακτών, Κολέγιο Αθηνών
Αίθουσα Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών, Γιάννενα - 1988 : Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Γουλανδρή, Άνδρος
Ένωση Ελλήνων Χαρακτών, Δημοτικό Θέατρο Βόλου
Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αγρινίου - 1989 : “Αφιέρωμα στην Αρμενία”, Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα
Ένωση Ελλήνων Χαρακτών, Βελλίδειο Πολιτιστικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη
“Από τη συλλογή της Ιωνικής Τράπεζας”, Πινακοθήκη Πιερίδη, Αθήνα - 1990 : Γκαλερί Αμυμώνη, Γιάννενα
“Ελληνική Χαρακτική”, Αθήνα
Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αγρινίου - 1991 : Θέατρο Κολεγίου Αθηνών
- 1992 : Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννίνων
Ένωση Ελλήνων Χαρακτών, Μουσείο Κοτοπούλη, Αθήνα
Γκαλερί Άνεμος, Κηφισιά
“Έλληνες Χαράκτες για την Μακεδονία”, Βελλίδειο Πολιτιστικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη - 1995 : Εθνική Πινακοθήκη, για την σύσταση Μουσείου στη Φλώρινα, Αθήνα
Ελληνική Χαρακτική, Γκαλερί Ώρα, Αθήνα - 1997 : “60 Χρόνια Πανηπειρωτική”, Ζάππειο
- 1998 : “Εικαστικός Κύκλος”, (Ζωγραφική), Αθήνα
“Πορτρέτα του Ρήγα”, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού, Αθήνα - 1999 : Αίθουσα Τέχνης Λάβα, Θεσσαλονίκη
Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ηγουμενίτσας - 2002 : Ομαδική Πνευματικό Κέντρο Δήμου Καλαμάτας με θέμα «Οι δρόμοι του Λαδιού»
- 2003 : Ομαδική Ύδρα- Έργα Ελλήνων Καλλιτεχνών του 20ου αιώνα
- 2003 : Ομαδική Εικαστικός Κύκλος – Ζωγραφική
- 2003 : Ομαδική έκθεση στην αίθουσα τέχνης του Δήμου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης
- 2004 : Ομαδική έκθεση «Ακρίτες της Ευρώπης» «Βυζάντιο και Χριστιανικό Μουσείο», Αθήνα
- 2004 : Ιωάννινα «Λαογραφικό Μουσείο Κώστα Φρόντζου»
- 2004 : Κάρπαθος «Πνευματικό Κέντρο Δήμου Καρπάθου»
- 2004 : Θεσσαλονίκη «Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού»
- 2004 : Παρίσι Μουσείο “Art et trandision popiles”
- 2004 : Μουσείο Ευρωπαϊκού και Μεσογειακού Πολιτισμού (Μασσαλία)
- 2004 : «Ελλάδας εγκώμιον», Ακαδημία Αθηνών
- 2005 : Φεβρουαρ. «Δήμος Περιστερίου»
- 2005 : Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Κατσίγρα
- 2006 : Τιμητική παρουσίαση στην ομαδική έκθεση στα Γιάννενα «Ζωσιμάδων Δράσεις 2006 και Ευεργετισμός»
- 1984 : Intergraphik ’84, Ανατολικό Βερολίνο
- 1985 : Montreal & Mans, Παρίσι
- 1989 : 1η Μεσογειακή Biennale, Άγιος Νικόλαος, Κρήτη
Biennale, Βάρνα - 1990 : 3η Μεσογειακή Biennale, Ιταλία
- 1991 : The 5th International Biennale Print Exhibit, Taiwan
Έκθεση Σύγχρονης Ελληνικής Χαρακτικής, Δημοτική Πινακοθήκη, Μπρατισλάβα - 1992 : “Xylon Museum”, Γερμανία
- 1994 : “17 Griechische Grafiker in Xylon Museum”, Γερμανία
Κτίριο της Ουνέσκο, Παρίσι
Galerie Ashkal, Βυρητός
Konschthaus Beim Engel, Λουξεμβούργο
Πινακοθήκη Julius Jakobi, Κόζιτσε, Σλοβακία
Hirsch Palace, Σβέτζιγκεν, Γερμανία - 1998 : “Foculijations du Regard”, Κτίριο Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης, Προεδρία της Ελλάδας (Ιανουάριος – Ιούνιος 1998)
,
- 1963-1965 : Εικονογραφήσεις βιβλίων, Αφίσες, Διαφημίσεις, Μονόφυλλα, Φωτομπούστα,
Τίτλοι για τον κινηματογράφο στις διαφημιστικές εταιρείες «Πισσάνος», Περλ & Ντην (στην Περλ & Ντην είχε μάστορα τον Γιώργο Φαϊνό). - 1960-1980 : Αγιογράφησε πλάι στον πατέρα του πολλές εκκλησίες της Ηπείρου
- 1980-1983 : Αγιογράφησε και φιλοτέχνησε την εκκλησία της Παναγίας στη Δοβρά (Ασπράγγελοι Ζαγορίου Ιωαννίνων)
- 1965-1970 : Ως συντηρητής του Βυζαντινού Μουσείου εργάστηκε σε εκκλησίες στο Φοδέλε, στις Μοίρες, κ.ά.
- 1990 : Συνέντευξη στο Κώστα Κωβαίο, εκπομπή Δήμητρας Γκουντούνα, ΝΕΤ
- 1992 : Συνέντευξη - επίδειξη χάραξης και εκτύπωσης ξυλογραφίας, Κανάλι Θεσσαλίας
- 1996 : “Ζωγραφική Τριλογία του Νησιού της Λίμνης των Ιωαννίνων”, συνέντευξη, ΕΡΤ1, ΕΡΤ2, κανάλι Ιωαννίνων.
- 1997 : “Επαγγέλματα που χάνονται”, εκπομπή Συν & Πλην, ΕΡΤ2.
- 1995 : Πανελλήνιος Σύλλογος Ζωσιμάδων (φιλοτέχνηση σήματος)
- 1997 : “Νικολίδης και Ρήγας Φεραίος”, έγχρωμη ξυλογραφία, (ανάθεση από το Ίδρυμα Κατσάρη, για να αναπαραχθεί και να τοποθετηθεί σε όλα τα σχολεία του Νομού Ιωαννίνων)
“Μοναστήρια Νησιού”, ξυλογραφία (ανάθεση της Μητρόπολης Ιωαννίνων) - 1998 : “Πανηπειρωτική 60 χρόνια”, αφίσα (ανάθεση από την Πανηπειρωτική)
- 1999 : “Ειρήνη στα Βαλκάνια”, αφίσα (ανάθεση από την Νομαρχία Ιωαννίνων)
- 2000 : Πανόραμα Χαρακτικής Πινακοθήκη Πιερίδη.
- Είναι μέλος στην Τράπεζα Τέχνης του Τόκιο
- Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών.
- Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Αποφοίτων ΑΣΚΤ.
- Ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου των Αποφοίτων της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων και μέλος της συντακτικής επιτροπής του Περιοδικού "Ζωσιμάδες"
- Διευθυντής του τομέα Χαρακτικής της ΑΣΚΤ.
- Μέλος του γνωμοδοτικού συμβουλίου των ΕΛΤΑ (Ελληνικά Ταχυδρομεία)
Γιάννης Μόραλης
Το 1927 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Σε ηλικία δεκαπέντε ετών, έγινε δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, για να σπουδάσει κοντά στον Αργυρό, τον Γερανιώτη, τον Παρθένη και τον Κεφαλληνό ζωγραφική και χαρακτική. Το 1936 αποφοίτησε από την Σχολή Καλών Τεχνών και τον επόμενο χρόνο, με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών, έφυγε για την Ρώμη. Στην συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου φοίτησε, παρακολούθησε μαθήματα νωπογραφίας, στην École Nationale des Beaux Arts, στα εργαστήρια ζωγραφικής και τοιχογραφίας. Παράλληλα εγγράφηκε στην École des Arts et Metiers, για τη σπουδή του ψηφιδωτού. Το 1947 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής της προπαρασκευαστικής τάξης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Το σπίτι που έζησε ο ζωγράφος την περίοδο 1922-1927 στην Πρέβεζα.
Το 1949 μαζί με αρκετούς ακόμα Έλληνες ζωγράφους, μεταξύ των οποίων ο Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Νικολάου και ο Νίκος Εγγονόπουλος, συμμετείχε στην ίδρυση της καλλιτεχνικής ομάδας «Αρμός», ενώ συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της στο Ζάππειο, το 1950. Από το 1954, ξεκίνησε η συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, ενώ αργότερα συνεργάστηκε και με το Εθνικό Θέατρο.
Το 1957 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής του Εργαστηρίου Ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Τον επόμενο χρόνο συμμετείχε μαζί με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον γλύπτη Αντώνη Σώχο, στην Μπιενάλε της Βενετίας στα πλαίσια της οποίας προτάθηκε για ένα μικρό διεθνές βραβείο. Το 1959, πραγματοποιήθηκε η πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα, στην αίθουσα εκθέσεων «Αρμός».
Το έργο του Μόραλη περιλαμβάνει επιπλέον εικονογραφήσεις βιβλίων των ποιητών Ελύτη και Σεφέρη, εξώφυλλα δίσκων μουσικής, γλυπτά, τοιχογραφίες καθώς και σκηνικά και κουστούμια για το Εθνικό Θέατρο Ελλάδος και τα μπαλέτα του Ελληνικού Χοροδράματος. Στα πιο γνωστά του έργα συγκαταλέγονται οι διακοσμήσεις της ΒΔ και της ΝΑ πλευράς του Ξενοδοχείου Χίλτον της Αθήνας, και οι συνθέσεις του στον σταθμό Πανεπιστημίου του Μετρό της Αθήνας.[1]
Ο Μόραλης τιμήθηκε πρώτη φορά με βραβείο ζωγραφικής το 1940. Το 1965, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος τού απένειμε τον Ταξιάρχη του Φοίνικος. Το 1973 έλαβε Χρυσό Μετάλλιο στην Διεθνή Έκθεση του Μονάχου. Το 1979 του απονεμήθηκε το Αριστείο των Τεχνών από την Ακαδημία Αθηνών. Αποχώρησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 1983, και το 1988, η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε με μεγάλη αναδρομική έκθεση. Το 1999 του απονεμήθηκε το μετάλλιο του Ταξιάρχη της Τιμής. Έργα του ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές σχολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άλμα πάνω ↑ «Αττικό Μετρό - Έργα τέχνης». Αττικό Μετρό. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2014.
Ενδεικτική βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Π. Δ. Καγκελάρη, Αναζητήσεις στη Σύγχρονη Ελληνική Ζωγραφική - Η Συλλογή Καγκελάρη, τόμ.1, Αθήνα 1991. ISBN 960-220-134-7.
Σύγχρονη Ελληνική Ζωγραφική από τη Συλλογή Καγκελάρη (κατάλογος έκθεσης), Αλεξάνδρεια 1992. (Ελληνικά, αγγλικά και αραβικά.)
Γ. Μόραλης, Άγγελοι, μουσική, ποίηση, εκδ. Μουσείου Μπενάκη (κατάλογος έκθεσης), Αθήνα 2001. ISBN 960-8452-87-2.
Γ. Μπόλης, Γιάννης Μόραλης, εκδ. Αδάμ Κώστας, Αθήνα 2005. ISBN 960-88409-7-X.
Δημοτική Πινακοθήκη Ψυχικού - Κληροδότημα Μ. & Τ. Λέφα, Σύγχρονη Ελληνική Ζωγραφική: Συλλογή Καγκελάρη (κατάλογος έκθεσης), Ψυχικό 2008.
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ: Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1940 στα Ιωάννινα . Σπούδασε γλυπτική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από ό...
ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1940 στα Ιωάννινα. Σπούδασε γλυπτική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από όπου απεφοίτησε το 1967. Παράλληλα με την ζωγραφική ασχολήθηκε με την λογοτεχνία. Έγραψε ποίηση, διηγήματα και μυθιστορήματα, ενώ ασχολήθηκε και με τη μουσική γράφοντας στίχους και μελωδίες. Από το 1963 έγραψε πολλά τραγούδια και κάποια από αυτά τα τραγούδησε ο ίδιος. Φιλοτέχνησε ακόμη εξώφυλλα βιβλίων και δίσκων ενώ υπήρξε ο πρώτος που διασκεύασε παλιούς ηπειρώτικους δημοτικούς σκοπούς. Ακόμη έχουν μεταφερθεί στην μικρή οθόνη διηγήματά του και το μυθιστόρημά του "Ο Λούσιας" έγινε τηλεοπτική σειρά από την ΕΤ-1 και μεταδόθηκε το 1989.
Ο Νίκος Χουλιαράς συνεργάσθηκε με πολλά περιοδικά από το 1962, όπως τα «Ενδοχώρα», «Δοκιμή», «Ζυγός», «Τραμ» ενώ εικονογράφησε μέσα από αυτά και το διήγημα τουΣωτήρη Κακίση «Το μαύρο που με ξέρει». Σημαντικές συνεντεύξεις του άξιες αναφοράς είναι:
- 1982 - Ζυγός, Ιανουάριος 1982 στον Γιάννη Κοντό
- 1992 - Ρεύματα #6, Μάρτιος 1992 στον Μιχαήλ Μήτρα
- 1997 - Ανιχνεύσεις #17, Μάρτιος 1997 στην Μύριαμ Μουστάκα
- 2005 - Ελευθεροτυπία, 2005 στην Σταυρούλα Παπασπύρου
- 2006 - BΗΜΑgazino, (24.9.2006) στον Σωτήρη Κακίση
Αναφορές για τον Χουλιαρά και το έργο του υπάρχουν στις εφημερίδες Ελευθεροτυπία (8/12/1993), Μεσημβρινή (3/2/1994) κα.
Συγγραφικό Έργο
Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του:
- Ο Λούσιας (Κέδρος 1979, Νεφέλη 1987) -Μυθιστόρημα
- Το Μπακακόκ (Κέδρος 1981, Νεφέλη 1988) -Διηγήματα
- Το χιόνι που ήξερα (Κέδρος 1983) -Ποιήματα και εικόνες
- Ζωή την άλλη φορά (Νεφέλη 1985) -Μυθιστόρημα
- Το άλλο μισό (Νεφέλη 1987) -Διηγήματα
- Ο χρόνος είναι πάντα με το μέρος του (Νεφέλη 1989) -Ποιήματα και εικόνες
- Μια ιστορία του μακρύ χειμώνα (Νεφέλη 1990) -Νουβέλα
- Η μέσα βροχή (Νεφέλη 1991) -Διηγήματα
- Οι λεπτομέρειες του μαύρου (Νεφέλη 1993) -Ποιήματα και εικόνες
- Στο σπίτι του εχθρού μου (Nεφέλη 1995) -Διηγήματα
- Μια μέρα πριν δύο μέρες μετά (Νεφέλη 1998) -Διηγήματα
- Εικόνες στο ύψος της ζωής (Νεφέλη 2000) -Ποιήματα και εικόνες
- Το εργαστήριο του ύπνου (Νεφέλη 2000) -Μυθιστόρημα
- Νερό στο πρόσωπο (Νεφέλη 2005) -Διηγήματα
και συμμετείχε στο συλλογικό έργο:
- Sante -15 συγγραφείς και ένα μυθικό τσιγάρο (Ύψιλον 1998) -Διηγήματα
Χαρακτηριστικά του έργου του
- Α' (1978) και Γ' (1983) Βραβείο στη Διεθνή Έκθεση της Λειψίας για το «καλύτερα σχεδιασμένο βιβλίο στον κόσμο».
- Βραβείο Παρθένη για τη ζωγραφική (1969).
- Υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του "Στο σπίτι του εχθρού μου" (1996).
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Δ. ΧΑΤΖΗΣ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΑΣ ΠΟΛΗΣ
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Δ. ΧΑΤΖΗΣ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΑΣ ΠΟΛΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣ – ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΑΣ ΠΟΛΗΣ (εκδ. Ροδακιό) 1. Σιούλας ο ταμπάκος: Διήγημα με θέμα την συντεχνία των ταμπ...
Δ. ΧΑΤΖΗΣ, ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΑΣ ΠΟΛΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣ – ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΑΣ ΠΟΛΗΣ (εκδ. Ροδακιό)
- 1. Σιούλας ο ταμπάκος:
Διήγημα με θέμα την συντεχνία των ταμπάκων. Ο Χατζής περιγράφει τις συνήθειες τους, τα ήθη τους, τις ασχολίες τους στη μικρή κλειστή κοινωνία τους. Ωστόσο αυτοί οι περήφανοι και όχι τόσο ανοιχτοί σε καινοτομίες κατεργαστές δερμάτων θα ξεπέσουν κοινωνικά με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στον τομέα της απασχόλησής τους. Ο Σιούλας ένας χαρακτηριστικός ταμπάκος θα προσπαθήσει να αντισταθεί μέχρι το τέλος αρνούμενος να κάνει άλλη δουλειά από αυτή που ξέρει και τη δίδασκαν οι πρόγονοί του από γενιά σε γενιά ωστόσο τα εμπόδια είναι ανυπέρβλητα και έτσι μπροστά στο φάσμα του ξεπεσμού θα αναγκαστεί για πρώτη φορά να αφήσει στην άκρη την περηφάνια του και να βρει άλλους τρόπους να εξασφαλίσει τα προς τω ζην. Όμως όταν γίνεται δέκτης της κατανόησης των γύρω του θα νιώσει για πρώτη ίσως φορά την αξία της ανθρώπινης επαφής και μάλιστα από ανθρώπους που πριν πολύ λίγες
Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Η μοναξιά των πετρογέφυρων της Ηπείρου
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Η μοναξιά των πετρογέφυρων της Ηπείρου: της Άρτας το γεφύρι το γεφύρι της Κόνιτσας Καλογερικό ή γεφύρι του Πλακίδα(Ζαγοροχώρια) γεφύρι Ηλιοχωρίου(Ντομπρίνοβο) τη...
Η μοναξιά των πετρογέφυρων της Ηπείρου
 |
| της Άρτας το γεφύρι |
 |
| το γεφύρι της Κόνιτσας |
 |
| Καλογερικό ή γεφύρι του Πλακίδα(Ζαγοροχώρια) |
 |
| γεφύρι Ηλιοχωρίου(Ντομπρίνοβο) |
 |
| της Πλάκας το γέφύρι |
 |
| Γεφύρι Κλειδωνιάς |
 |
| Θεογέφυρο Ζίτσας |
 |
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Κώστας Κρυστάλλης
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Κώστας Κρυστάλλης: Ο Κώστας Κρουστάλλης γεννήθηκε στο Συρράκο της Ηπείρου το 1868 , όπου και έζησε μέχρι τα δώδεκα. Ο πατέρας του, Δημήτρης Κρυ...
Κώστας Κρυστάλλης
Ο Κώστας Κρουστάλλης γεννήθηκε στο Συρράκο της Ηπείρου το 1868, όπου και έζησε μέχρι τα δώδεκα. Ο πατέρας του, Δημήτρης Κρυστάλλης, ήταν έμπορος κτηνοτροφικών προϊόντων του Συράκου, με έδρα τα Ιωάννινα, σε όλη την Ήπειρο. Μητέρα του ήταν η Ιωάννα Ψαλλίδα και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια, ενώ ο ίδιος ήταν πρωτότοκος.[2] Τα στοιχειώδη γράμματα τα μαθαίνει στο μεικτό δημοτικό σχολείο του χωριού του. Το 1880 γράφτηκε στη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων.Την ίδια χρονιά η μητέρα του πεθαίνει.Φοιτά στις τέσσερις τάξεις τουΕλληνικού Σχολείου της Ζωσιμαίας και στην Α΄τάξη του Γυμνασίου, οπότε και έμεινε επανεξεταστέος, στα 1885. Διακόπτει και αυτό σχετίζεται μάλλον με την ασθενική του υγεία.[3]Κατ΄άλλους βιογράφους του, ο πατέρας του τον χρησιμοποίησε υπάλληλο στο μαγαζί του.[4] Το 1887 δημοσίευσε το ποίημα «Αι σκιαί του Άδου», που αναφερόταν σε επεισόδια της Επανάστασης του 1821. Εξαιτίας αυτού διώχθηκε από τις τουρκικές αρχές και κατέφυγε στην Αθήνα (Ιανουάριος 1889), ενώ τα τουρκικά δικαστήρια τον καταδίκασαν ερήμην σε εικοσιπενταετή εξορία στη Βαγδάτη[5]. Στην Αθήνα άλλαξε το οικογενειακό του όνομα σε Κρυστάλλης. Στην Αθήνα εργάστηκε αρχικά στο τυπογραφείο των εκδόσεων «Φέξη» και παράλληλα δημοσίευε ποιήματα. Το 1891 προσλήφθηκε ως συντάκτης στο περιοδικό «Εβδομάς» του Ιωάννη Δαμβέργη, αλλά η συνεργασία του έληξε τον ίδιο χρόνο εξαιτίας διαφωνιών με τη διεύθυνση του περιοδικού. Έπειτα διορίστηκε ως υπάλληλος στους σιδηροδρόμους της Πελοποννήσου. Οι δύσκολες συνθήκες ζωής του είχαν αποτέλεσμα να προσβληθεί από φυματίωση. Μετακόμισε στην Κέρκυρα, ελπίζοντας ότι εκεί θα βελτιωθεί η υγεία του, η οποία όμως επιδεινώθηκε και τελικά πέθανε στις 22 Απριλίου του 1894στην Άρτα, όπου έμενε η αδερφή του.[6]
Έργο
Τα πρώτα του ποιήματα, Αι Σκιαί του Άδου(1887), με το οποίο εξυμνεί τους αγωνιστές του 21' και Ο Καλόγηρος της Κλεισούρας του Μεσολογγίου ( αρχές του1890), είχαν επικόχαρακτήρα, με επίδραση από τον Βαλαωρίτη. Αντιθέτως, με τις δύο ποιητικές συλλογές του που δημοσιεύτηκαν τα επόμενα χρόνια, εντάχθηκε στο πνευματικό κλίμα της Νέας Αθηναϊκής σχολής: επίδραση από το δημοτικό τραγούδι, λαογραφική θεματολογία. Η πρώτη του συλλογή, Αγροτικά ( Μάιος του 1891), πήρε έπαινο στο Δεύτερο Φιλαδέλφειο Ποιητικό Διαγωνισμό αφού το βραβείο το κέρδισε το πεζογράφημα του Κωστή Παλαμά <<Τα Μάτια της Ψυχής μου>>. Η δεύτερη και τελευταία συλλογή του, Ο τραγουδιστής του χωριού και της στάνης (1893), διακρίθηκε παίρνοντας καί αυτό έπαινο επίσης στον φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό. ενώ το βραβείο το κέρδισε το ποίημα του Γεωργίου Στρατήγη <<Έρως καί Ψυχή>>.Το πεζογραφικό του έργο (συγκεντρωμένο στον τόμο Πεζογραφήματα), συμβαδίζει με το κλίμα της πεζογραφίας της γενιάς του 1880: δημοτική γλώσσα,ηθογραφία, καλλιέργεια του διηγήματος.
Το λαογραφικό του έργο
Ασχολήθηκε επίσης με τη συλλογή ιστορικού και λαογραφικού υλικού:ήθη και έθιμα, δημοτικά τραγούδια, παραδόσεις. Το πρώτο του πεζογράφημα ήταν το <<Vie De Montage>> πού το εξέδωσε στο Παρίσι το 1895 με το οποίο σατυρίζει τα ελληνικά πολιτικά έθιμα ενώ έδινε και σκηνές από την ληστοκρατία στην Ελλάδα.Η ενασχόλησή του αυτή αποτυπώνεται σε άρθρα του, όπως στους Γ'και Δ΄τόμους τουἘγκυκλοπαιδικού Λεξικού των Μπαρτ και Χίρστ (1892 και 1893), όπου δημοσίευσε πενήντα οχτώ ηπειρωτικά άρθρα. Επίσης σε αφηγηματικά πεζογραφήματά του, διηγήματα, όπως Ο Γάμος της στάνης όπου περιγράφει τα γαμήλια έθιμα στα τσελιγγάτα Ηπειρωτικής περιοχής με παράθεση σχετικών τραγουδιών, ή το διήγημά του Το πανηγύρι της Καστρίτσας, το οποίο περιέχει εκτενείς ενδυματολογικές πληροφορίες[7] ή πάλι, με πιο ειδικές εργασίες του, όπως, Οι Βλάχοι της Πίνδου, Γραμμενοχώρια, Τρεις Δρακολίμναι επί των κορυφών της Πίνδου. Ενώ και στις Σημειώσεις του νεανικού ποιήματός του Ἀι σκιαί του Άδου και στις επιστολές του προς φιλικά του πρόσωπα.[8]
Οι επιδράσεις που έχει δεχθεί
Οι επιδράσεις που έχει δεχθεί είναι από το Δημοτικό τραγούδι, έργα κλασικών ποιητών ὀπως του Ομήρου, τον Ερωτόκριτο, συγχρόνους του, όπως τον Βαλαωρίτη, τον Ζαλοκώστα, τον Βηλαρά, τους ρομαντικούς της Αθηναϊκής Σχολής , όπως του Αχιλλέα Παράσχου[9]
Κριτική
Την εποχή που όλοι εκθείαζαν τα τραγούδια του, ο Ξενόπουλος είχε ήδη διαγνώσει και επισημάνει τη μεγάλη σημασία του πεζογραφικού έργου του «ποιητή του βουνού και της στάνης». Ο Κρυστάλλης δεν είναι μόνον ο πρώτος που έγραψε στη δημοτική, ενώ ακόμα όλοι οι άλλοι αλληθώριζαν προς την καθαρεύουσα, παραπαίοντας ανάμεσα στις δύο γλώσσες. Μέσα στα ελάχιστα χρόνια που έζησε, πρόλαβε να μας δώσει κάποια δείγματα γραφής που φανερώνουν τον γεννημένο πεζογράφο. Στα διηγήματα του ο Κρυστάλλης είναι πληθωρικός, βιάζεται να τα πει όλα, σαν να προαισθάνεται πως δεν υπάρχει γι' αυτόν πίστωση χρόνου - η τόσο απαραίτητη για τη δουλειά ενός πεζογράφου. Η ζωντάνια του στις περιγραφές της φύσης ξαφνιάζει. Οι διάλογοι του έχουν την απλότητα και τη σοφία του λαϊκού λόγου. Κι ήταν ακόμα μόνο 26 χρονών. Ένα παιδί!
Η ποίηση του Κρυστάλλη επικρίθηκε από πολλούς (όπως ο Γιάννης Αποστολάκης), οι οποίοι την θεώρησαν νεκρή ή δουλική μίμηση του δημοτικού τραγουδιού, σχοινοτενείς και αδιάφορες περιγραφές. Ο Παλαμάς είχε διαφορετική γνώμη: «[Στα ποιήματα του Κρυστάλλη] πλέκουν στίχοι της δημώδους ποιήσεως και στίχοι δημώδεις του ποιητή· δύσκολα ξεχωρίζουνται αυτοί από εκείνους·κατά τρόπον τοιούτον ο ποιητής συχνά συναρμόζει τα άσματα του, όμοια προς ανθοδέσμες των οποίων τα άνθη και τα φύλλα, στίχοι του λαού και στίχοι κατά τον λαόν, στενώς αναμιγνύονται, ώστε να απαρτίζουν μακρόθεν ένα αδιαχώριστον σύνολον».[10] Ο Παλαμάς είχε γράψει και ένα ομότιτλο ποίημα για τον Κρυστάλλη[11]
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Χριστόφορος Μηλιώνης
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Χριστόφορος Μηλιώνης: Τόπος Γέννησης: Πωγώνι - Περιστέρι Έτος Γέννησης: 1932 Λογοτεχνικές Κατηγορίες: Πεζογραφία Δοκίμιο Βιογραφικό Σημείωμα ΧΡΙΣΤΟΦΟ...
Χριστόφορος Μηλιώνης
 | ||||||
| ||||||
| Βιογραφικό Σημείωμα ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΜΗΛΙΩΝΗΣ (1932) Ο Χριστόφορος Μηλιώνης γεννήθηκε στο Περιστέρι της επαρχίας Πωγωνίου των Ιωαννίνων, γιος δασκάλου. Στη γενέτειρά του τέλειωσε το δημοτικό σχολείο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής το χωριό του κάηκε από τους γερμανούς. Η οικογένειά του αναγκάστηκε να μετακινηθεί και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, κι έτσι ο Μηλιώνης φοίτησε στο γυμνάσιο της Πωγωνιανής (1942-1947) και στη Ζωσιμαία Σχολή (1947-1950). Σπούδασε στο τμήμα κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1950-1955) και από το 1957 ως το 1959 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία με το βαθμό του Βοηθητικού Γραφέα στην Τρίπολη και τα Γιάννενα. Εργάστηκε ως καθηγητής αρχικά σε διάφορα σχολεία της Ηπείρου και στη συνέχεια στο Γυμνάσιο Αμμοχώστου στην Κύπρο (1960-1964), ενώ από το 1977 ως το 1980 υπήρξε γυμνασιάρχης σε σχολεία των νομών Αγρινίου, Βοιωτίας, Σαλαμίνας και Αττικής. Διετέλεσε επίσης Σχολικός Σύμβουλος Δυτικής Αττικής. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων. Παντρεύτηκε την καθηγήτρια στο τμήμα Γαλλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Τατιάνα Τσαλίκη με την οποία απέκτησε μια κόρη. Πήρε μέρος στην έκδοση των περιοδικών Ενδοχώρα και Δοκιμασία των Ιωαννίνων και συνεργάστηκε με περιοδικά όπως τα Η λέξη, Αντί, Νέα Πορεία, Κυπριακά Χρονικά, Το δέντρο, Χάρτης, Γράμματα και τέχνες, καθώς επίσης με τη Φιλολογική Καθημερινή που επιμελήθηκε ο Αλέξανδρος Κοτζιάς. Ασχολήθηκε επίσης με μεταφράσεις από τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, ενώ υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας για τους μαθητές του Γυμνασίου και Λυκείου. Τιμήθηκε με το πρώτο κρατικό βραβείο διηγήματος (1986 για τη συλλογή Καλαμάς και Αχέροντας) και διετέλεσε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Διοικητικού Συμβουλίου της. Έργα του μεταφράστηκαν στα ρωσικά, τα γερμανικά, τα ιταλικά, τα γαλλικά, τα ουγγρικά και τα ολλανδικά. Σήμερα ζει στην Αθήνα. Ο Χριστόφορος Μηλιώνης ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1954 με τη δημοσίευση του διηγήματός του Το δίκανο στο περιοδικό Ηπειρωτική Εστία και το 1961 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων Παραφωνία. Ο αφηγηματικός λόγος του συνδυάζει στοιχεία της παραδοσιακής και νεωτερικής γραφής, ενώ θεματολογικά κινείται σταθερά γύρω από τον ίδιο άξονα, αποτέλεσμα δημιουργικού συγκερασμού βιωματικών και αυτοβιογραφικών στοιχείων του συγγραφέα με στοιχεία του πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού του. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Χριστόφορου Μηλιώνη βλ. χ.σ., «Μηλιώνης Χριστόφορος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό6. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1987 και Τσακνιάς Σπύρος, «Χριστόφορος Μηλιώνης», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ’67Ε΄, σ.254-278. Αθήνα, Σοκόλης, 19 | ||||||
| Ενδεικτική Βιβλιογραφία • Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Χριστόφορος Μηλιώνης», Έλληνες μεταπολεμικοί πεζογράφοι · Ένας κριτικός οδηγός, σ.146-147. Αθήνα, Πατάκης, 1995. • Μουλλάς Παναγιώτης, Κριτική για την Παραφωνία, Κριτική17-18 (Θεσσαλονίκη), ετ.Γ΄, 9-12/1961, σ.211-212. • Παγανός Γ.Δ., «Πορεία προς το μυθιστόρημα», Διαβάζω45, 8/1981, σ.58-60 (τώρα και στον τόμο Αναζητήσεις στη σύγχρονη πεζογραφία. Αθήνα, Καστανιώτης, 1984). • Παγανός Γ.Δ., Κριτική για το Αγριοκεραύνια, Διαβάζω2, 3-4/1976, σ.61-62. • Παγανός Γ.Δ., Τρεις μεταπολεμικοί πεζογράφοι• Χριστόφορος Μηλιώνης – Νίκος Μπακόλας – Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλος. Αθήνα, Νεφέλη, 1998. • Παπαγεωργίου Χρίστος, «Μνήμες καθρέφτης μιας αβέβαιης δεκαετίας», Διαβάζω138, 26/2/1986, σ.60-61. • Παπαδημητρακόπουλος Η.Χ., Κριτική για τη Δυτική συνοικία, Το Δέντρο20, 4/1981, σ.248-249 (τώρα και στον τόμο Παρακείμενα. Αθήνα, Κέδρος, 1983). • Σταυροπούλου Έρη, «Χειριστής ανελκυστήρος», Διαβάζω330, 2/3/1994, σ.23-25. • Τσακνιάς Σπύρος, «Χριστόφορος Μηλιώνης», Η μεταπολεμική πεζογραφία · Από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ’67Ε΄, σ.254-278. Αθήνα, Σοκόλης, 1988. • χ.σ, «Μηλιώνης Χριστόφορος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό6. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1987. Αφιερώματα περιοδικών - Συνεντεύξεις • Ελίτροχος7, Φθινόπωρο 1995, σ.87-142. • «Ο Χριστόφορος Μηλιώνης μιλάει στον Δημήτρη Πλάκα», Διαβάζω186, 1η/3/1988, σ.64-67. | ||||||
| Εργογραφία (πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις) Ι.Διηγήματα • Παραφωνία. Γιάννενα, Ενδοχώρα, 1961. • Το πουκάμισο του Κενταύρου. Αθήνα, 1971. • Το πουκάμισο του Κενταύρου και άλλα διηγήματα. Αθήνα, Θεμέλιο, 1982 (επανέκδοση των Παραφωνία και Το πουκάμισο του Κενταύρου σ’ ένα τόμο). • Τα διηγήματα της Δοκιμασίας. Αθήνα, Κέδρος, 1978. • Καλαμάς και Αχέροντας. Αθήνα, Στιγμή, 1985. • Χειριστής ανελκυστήρος. Αθήνα, Κέδρος, 1993. • Το μικρό είναι όμορφο. Αθήνα, Κέδρος, 1997. ΙΙ.Νουβέλες • Ακροκεραύνια. Αθήνα, Κέδρος, 1976. ΙΙΙ.Μυθιστορήματα • Δυτική Συνοικία. Αθήνα, Κέδρος, 1980. • Ο Σιλβέστρος. Αθήνα, Κέδρος, 1987. ΙV. Δοκίμια • Υποθέσεις. Αθήνα, Καστανιώτης, 1983. • Με το νήμα της Αριάδνης· Μεταπολεμική πεζογραφία· Ερμηνεία κειμένων. Αθήνα, Σοκόλης, 1991. • Σημαδιακός και αταίριαστος. Αθήνα, Νεφέλη, 1994. | ||||||
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Δημήτρης Χατζής
Ήπειρος**** Η αυτοκρατορία της πέτρας και του πνεύματος: Δημήτρης Χατζής: Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το Νοέμβριο του 1913 . Ο πατέρας του Γεώργιος Χατζής, ήταν διηγηματογράφος, λόγιος και παλαμικός ποιητής, ...
Δημήτρης Χατζής
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το Νοέμβριο του 1913. Ο πατέρας του Γεώργιος Χατζής, ήταν διηγηματογράφος, λόγιος και παλαμικόςποιητής, γνωστός με το ψευδώνυμο Πελλερέν. Ήταν επίσης εκδότης της εφημερίδας «Ήπειρος».
Ο Δημήτρης Χατζής παρακολούθησε εγκύκλια μαθήματα στην Ιόνιο Σχολή της Αθήνας μαζί με τον αδερφό του Άγγελο, τα οποία όμως διέκοψε μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του το 1930 και επέστρεψε στην γενέτειρά του. Εκεί ανέλαβε τη συνέχιση της έκδοσης της εφημερίδας και τη συντήρηση της οικογενείας του. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στη Ζωσιμαία Σχολή και γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Τις σπουδές του δεν τις ολοκλήρωσε ποτέ λόγω οικονομικών δυσχερειών.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Το 1936 συνελήφθη από την Δικτατορία της 4ης Αυγούστου και μετά από βασανιστήρια εξορίστηκε στη Φολέγανδρο. Λίγους μήνες αργότερα αφήνεται ελεύθερος και εγκαθίσταται στην Αθήνα. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 κατετάγη αλλά δεν στάλθηκε στο μέτωπο.
Την περίοδο της Κατοχής συμμετείχε στη λειτουργία του παράνομου τυπογραφείου του ΕΑΜ στην Καλλιθέα αρθρογραφώντας και διορθώνοντας άρθρα σε εφημερίδες όπως η «Ελεύθερη Ελλάδα» και ο «Απελευθερωτής». Αρθρογραφούσε ακόμη στον επίσης παράνομο Ριζοσπαστη. Εργάστηκε επίσης στο τυπογραφείο του βουνού.
Το 1947 επιστρατεύτηκε στα Ιωάννινα, ενώ το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς εξορίζεται στην Ικαρία. Το Μάρτιο του επόμενου έτους εντάχτηκε στο Δημοκρατικό Στρατό της Ελλάδαςδημοσιεύοντας ανταποκρίσεις και διηγήματα στα έντυπά του. Το καλοκαίρι του ίδιου έτους έμαθε την καταδίκη του αδερφού του Άγγελου από το Έκτακτο Στρατοδικείο και την εκτέλεσή του.
Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού το Έκτακτο Στρατοδικείο τον καταδικάζει δις εις θάνατον για λιποταξία και έτσι αναγκάζεται να καταφύγει στο εξωτερικό. Πρώτοι του σταθμοί ήταν η Ουγγαρία και η Ρουμανία. Στη Βουδαπέστη σπούδασε βυζαντινή και μεταβυζαντινή ιστορία και λογοτεχνία, ενώ αρθρογραφούσε και στην εφημερίδα του κομμουνιστικού κόμματος.
Ο βυζαντινολόγος Ιούλιος Μοράβσικ τον βοηθά να κερδίσει υποτροφία για την Ακαδημία Επιστημών του Ανατολικού Βερολίνου, όπου εργάζεται σαν ερευνητής. Το 1962 ολοκληρώνει στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου τη διατριβή του με θέμα «Μονωδίες για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους». Το ίδιο έτος επιστρέφει στη Βουδαπέστη, όπου διορίζεται βοηθός στην έδρα της Βυζαντινής Φιλολογίας, ενώ ιδρύει και το Νεοελληνικό Ινστιτούτο. Παράλληλα επιμελείται την έκδοση έργων νεοελληνικής λογοτεχνίας στην ουγγρική γλώσσα.
Μετά τα γεγονότα του Μάη του '68 επιθυμεί να εγκατασταθεί στο Παρίσι. Η αστυνομία όμως τον πιέζει να ζητήσει πολιτικό άσυλο, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στη Βουδαπέστη. Αρνείται ωστόσο να λάβει την ουγγρική υπηκοότητα παρά τις προτάσεις που του έγιναν, παραμένοντας άπατρις.
Μετά την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών επιστρέφει το Νοέμβριο του 1974 στην Ελλάδα. Αναγκάζεται όμως να εγκαταλείψει ξανά τη χώρα λόγω της μη νομοθετικής ρύθμισης σχετικά με την καταδίκη του. Τον Ιούνιο του επόμενου έτους του δίνεται χάρη και επιστρέφει οριστικά στην πατρίδα του.
Το ακαδημαϊκό έτος 1975-1976 προσκαλείται να διδάξει νεοελληνικό πολιτισμό και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Η μη επικύρωση του διορισμού του λόγω των μη εκπληρωμένων στρατιωτικών του υποχρεώσεων έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή των μαθημάτων αλλά και διαδηλώσεις των φοιτητών.
Από το 1975 δίνει πλήθος διαλέξεων και συμμετέχει σε συζητήσεις. Από το 1980 μέχρι το θάνατό του εκδίδει το περιοδικό "το Πρίσμα"
Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο με την αρχαιολόγο Καίτη Αργυροκαστρίτου και απέκτησαν μία κόρη, την Αγγελίνα.
Το Μάρτιο του 1981 αρρωσταίνει από καρκίνο των βρόγχων και πεθαίνει το 4 μήνες αργότερα στις 20 Ιουλίου του 1981 σε σπίτι φίλων του στη Σαρωνίδα.
Εργογραφία
Ο Δημήτρης Χατζής πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1946 με το μυθιστόρημα «Φωτιά». Το 1952 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων «Το τέλος μιας μικρής πόλης», βιβλίο το οποίο θεωρείται το σημαντικότερο έργο του. Τα διηγήματα αυτά κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα το 1963, και ενώ ο Χατζής βρισκόταν ακόμη εξόριστος.
Ασχολήθηκε επίσης με το δοκίμιο.
Τα έργα του που έχουν εκδοθεί είναι με χρονολογική σειρά τα εξής:
- Φωτιά, μυθιστόρημα εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα, 1946.
- Το τέλος της μικρής μας πόλης, διηγήματα, εκδοτικό Νέας Ελλάδας, Ρουμανία, 1953, εκδόσεις «Επιθεώρηση Τέχνης», Αθήνα, 1963 (τελική μορφή), εκδόσεις Κείμενα, Αθήνα,1981 και εκδόσεις Το Ροδακιό, Αθήνα, 1999.
- Θητεία (αγωνιστικά κείμενα 1940-1950), διηγήματα, εκδόσεις Κείμενα, 1979.
- Ανυπεράσπιστοι, διηγήματα, εκδόσεις Θεμέλιο, 1966.
- Το Διπλό Βιβλίο, μυθιστόρημα, εκδόσεις Εξάντας, 1976 και Κείμενα, 1977 (αναθεωρημένη έκδοση).
- Σπουδές, διηγήματα ξανατυπωμένα και άλλα, εκδόσεις Κείμενα, 1976.
- Το πρόσωπο του Νέου Ελληνισμού, διαλέξεις και δοκίμια, εκδόσεις Το Ροδακιό, 2005, ISBN 9607360710
Πηγές
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)