Με την πτώση της χούντας και μετά από 28 χρόνια εξορίας στην Ανατολική Ευρώπη, ο Δημήτρης Χατζής (1913-1981) επιστρέφει στην Ελλάδα το 1975 και το επόμενο έτος δημοσιεύει "Το διπλό βιβλίο", ένα από τα πιο σημαντικά μυθιστορήματα της μεταπολεμικής περιόδου.
Ακολουθώντας τη ζωή του βασικού του ήρωα Κώστα, ο Χατζής καταφέρνει να διατρέξει τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας – όχι σαν παρατηρητής, ούτε με έναν ιστορικό ή πολιτικό τρόπο, αλλά αποτυπώνοντας το ψυχικό τοπίο που διαμόρφωσαν αυτές οι στιγμές της ιστορίας μας. Έτσι, η ιστορία του Κώστα γίνεται η ιστορία της χώρας μας, φωτίζοντας τις πτυχές του "ρωμαίικου" που δημιούργησαν την Ελλάδα του σήμερα.
Συγχρόνως όμως η ιστορία του καταφέρνει να γίνει πανανθρώπινη, ένας στοχασμός για τη θέση του ανθρώπου "στο δικό μας κόσμο το σημερινό", ανεξάρτητα από φύλο, χρώμα ή πατρίδα.
Ακολουθούμε τους ήρωες του βιβλίου όπως ο συγγραφέας τους "στον κανένα τόπο, τον κανένα καιρό", προσπαθώντας κάθε φορά να καταλάβουμε, να λογαριαστούμε, να συναντηθούμε, να ακούσουμε "εκείνα που έγραψε στο ξεχωριστό του
σημείωμα" για μας.
Συγχρόνως όμως η ιστορία του καταφέρνει να γίνει πανανθρώπινη, ένας στοχασμός για τη θέση του ανθρώπου "στο δικό μας κόσμο το σημερινό", ανεξάρτητα από φύλο, χρώμα ή πατρίδα.
Ακολουθούμε τους ήρωες του βιβλίου όπως ο συγγραφέας τους "στον κανένα τόπο, τον κανένα καιρό", προσπαθώντας κάθε φορά να καταλάβουμε, να λογαριαστούμε, να συναντηθούμε, να ακούσουμε "εκείνα που έγραψε στο ξεχωριστό του
σημείωμα" για μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου