Λ. Μπενάτση, Ιστορικός Τέχνης
Master of Arts
Περίληψη
Στην εργασία αυτή ασχολούµαστε µε το έργο του Βασίλη Καζάκου και µε ένα µέρος από το
έργο του Γιάννη Μόραλη. Ειδικότερα χωρίσαµε το έργο του Καζάκου σε δύο περιόδους και
διαπιστώσαµε ότι στα χαρακτικά της πρώτης περιόδου εµφανίζεται ο γενέθλιος χώρος που
συνοδεύεται από το µοτίβο του «ποδηλάτου – πουλιού». Στην δεύτερη κυριαρχούν οι γυµνές
γυναικείες µορφές. Όσον αφορά στο έργο του Μόραλη εξετάσαµε πίνακες που παριστούν
τοπία καθώς και πίνακες µε γυναικεία γυµνά, στα οποία είναι εµφανής η επίδραση της
Αναγέννησης και ειδικότερα του Τισιανού. ∆ιαπιστώνουµε και στους δύο καλλιτέχνες την
επίδραση του χώρου στον οποίο ζουν.
Εισαγωγή
Πεδίο έρευνας στην εργασία αυτή αποτελούν τα έργα των Β. Καζάκου και Γ. Μόραλη.
Μεθοδολογία
Για τη µελέτη των γυµνών τόσο του Καζάκου όσο και του Μόραλη ακολουθήσαµε τις
απόψεις που αναπτύχθηκαν από τους ιστορικούς τέχνης Rona Goffen (1987, 1997) και
Thomas Puttfarken (2005).
Στην εισήγηση αυτή θα ασχοληθούµε µε το έργο δύο σηµαντικών Νεοελλήνων
καλλιτεχνών: του χαράκτη Βασίλη Καζάκου1
και του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη. Και οι δύο
έχουν καταγωγή από την Ήπειρο, Γιάννενα και Άρτα αντίστοιχα. Σκοπός µας είναι να
εξετάσουµε τη θεµατολογία των δύο καλλιτεχνών και την τεχνοτροπία των έργων τους. Όσον
αφορά δε τη θεµατολογία τους θα προσπαθήσουµε να δούµε αν στα έργα τους, και
συγκεκριµένα στα τοπία τους, εµφανίζεται ο τόπος καταγωγής τους.
Θα ξεκινήσουµε µε το έργο του Βασίλη Καζάκου. Γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1945 και
φεύγει από τα αυτά τελειώνοντας το σχολείο. Με εξετάσεις περνά στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Ασχολείται µε τη χαρακτική και έχει καθηγητή το Γραµµατόπουλο. Ενώ είναι µαθητής στη
σχολή φτιάχνει την ξυλογραφία «Κόκκινο Γυµνό» στην οποία εφαρµόζει την τεχνική των
«Ντεγκραντέ» (µετάβαση χρωµάτων). Αυτό ενθουσιάζει το Γραµµατόπουλο ο οποίος τον
παίρνει στο προσωπικό εργαστήριο του.
Μια πρώτη κατηγοριοποίηση στα έργα του Καζάκου είναι η εξής:
1960 -70 Φοιτητική περίοδος: Επεξεργάζεται θέµατα που του δίνονται από τους
καθηγητές του στη Σχολή.
1970-80 και 1980-90 έχουµε τις κλασσικές ξυλογραφίες του.
Από το 1988 όµως και µετά αρχίζει να υπάρχει µια αλλαγή στα έργα του Καζάκου,
τόσο θεµατολογικά όσο και τεχνοτροπικά. Τεχνοτροπικά διότι αρχίζει να εφαρµόζει τεχνικές
που είναι δικές του, θεµατολογικά γιατί από το 1988 και µετά εµφανίζεται στα έργα του µία
στροφή ως προς το περιεχόµενο. Μέχρι τότε κύριο θέµα του ήταν το ποδήλατο, ένα ποδήλατο
το οποίο ίπταται χωρίς αναβάτη πάνω από την πόλη των Ιωαννίνων και συγκεκριµένα πάνω
από την περιοχή του Κάστρου, όπου και διέµενε. Από το 1988 και µετά τα έργα του είναι
ανθρωποκεντρικά και συγκεκριµένα απεικονίζουν γυναίκες µέσα σε µπαρ.
Θεωρούµε ότι το έτος 1988 είναι έτος ορόσηµο για την χαρακτική του Καζάκου, και
µας βοηθά να χωρίσουµε το έργο του σε δύο ενότητες, στα έργα µε θέµα τα Ποδήλατα, που
Master of Arts
Περίληψη
Στην εργασία αυτή ασχολούµαστε µε το έργο του Βασίλη Καζάκου και µε ένα µέρος από το
έργο του Γιάννη Μόραλη. Ειδικότερα χωρίσαµε το έργο του Καζάκου σε δύο περιόδους και
διαπιστώσαµε ότι στα χαρακτικά της πρώτης περιόδου εµφανίζεται ο γενέθλιος χώρος που
συνοδεύεται από το µοτίβο του «ποδηλάτου – πουλιού». Στην δεύτερη κυριαρχούν οι γυµνές
γυναικείες µορφές. Όσον αφορά στο έργο του Μόραλη εξετάσαµε πίνακες που παριστούν
τοπία καθώς και πίνακες µε γυναικεία γυµνά, στα οποία είναι εµφανής η επίδραση της
Αναγέννησης και ειδικότερα του Τισιανού. ∆ιαπιστώνουµε και στους δύο καλλιτέχνες την
επίδραση του χώρου στον οποίο ζουν.
Εισαγωγή
Πεδίο έρευνας στην εργασία αυτή αποτελούν τα έργα των Β. Καζάκου και Γ. Μόραλη.
Μεθοδολογία
Για τη µελέτη των γυµνών τόσο του Καζάκου όσο και του Μόραλη ακολουθήσαµε τις
απόψεις που αναπτύχθηκαν από τους ιστορικούς τέχνης Rona Goffen (1987, 1997) και
Thomas Puttfarken (2005).
Στην εισήγηση αυτή θα ασχοληθούµε µε το έργο δύο σηµαντικών Νεοελλήνων
καλλιτεχνών: του χαράκτη Βασίλη Καζάκου1
και του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη. Και οι δύο
έχουν καταγωγή από την Ήπειρο, Γιάννενα και Άρτα αντίστοιχα. Σκοπός µας είναι να
εξετάσουµε τη θεµατολογία των δύο καλλιτεχνών και την τεχνοτροπία των έργων τους. Όσον
αφορά δε τη θεµατολογία τους θα προσπαθήσουµε να δούµε αν στα έργα τους, και
συγκεκριµένα στα τοπία τους, εµφανίζεται ο τόπος καταγωγής τους.
Θα ξεκινήσουµε µε το έργο του Βασίλη Καζάκου. Γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1945 και
φεύγει από τα αυτά τελειώνοντας το σχολείο. Με εξετάσεις περνά στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Ασχολείται µε τη χαρακτική και έχει καθηγητή το Γραµµατόπουλο. Ενώ είναι µαθητής στη
σχολή φτιάχνει την ξυλογραφία «Κόκκινο Γυµνό» στην οποία εφαρµόζει την τεχνική των
«Ντεγκραντέ» (µετάβαση χρωµάτων). Αυτό ενθουσιάζει το Γραµµατόπουλο ο οποίος τον
παίρνει στο προσωπικό εργαστήριο του.
Μια πρώτη κατηγοριοποίηση στα έργα του Καζάκου είναι η εξής:
1960 -70 Φοιτητική περίοδος: Επεξεργάζεται θέµατα που του δίνονται από τους
καθηγητές του στη Σχολή.
1970-80 και 1980-90 έχουµε τις κλασσικές ξυλογραφίες του.
Από το 1988 όµως και µετά αρχίζει να υπάρχει µια αλλαγή στα έργα του Καζάκου,
τόσο θεµατολογικά όσο και τεχνοτροπικά. Τεχνοτροπικά διότι αρχίζει να εφαρµόζει τεχνικές
που είναι δικές του, θεµατολογικά γιατί από το 1988 και µετά εµφανίζεται στα έργα του µία
στροφή ως προς το περιεχόµενο. Μέχρι τότε κύριο θέµα του ήταν το ποδήλατο, ένα ποδήλατο
το οποίο ίπταται χωρίς αναβάτη πάνω από την πόλη των Ιωαννίνων και συγκεκριµένα πάνω
από την περιοχή του Κάστρου, όπου και διέµενε. Από το 1988 και µετά τα έργα του είναι
ανθρωποκεντρικά και συγκεκριµένα απεικονίζουν γυναίκες µέσα σε µπαρ.
Θεωρούµε ότι το έτος 1988 είναι έτος ορόσηµο για την χαρακτική του Καζάκου, και
µας βοηθά να χωρίσουµε το έργο του σε δύο ενότητες, στα έργα µε θέµα τα Ποδήλατα, που
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου